finio

fīniō īvī, ītus, īre

finis, to limit, bound, enclose within boundaries : populiR.imperium, Cs.: signum animo, L.: lingua finita dentibus.— To stop, close, shut : cavernas, O.—Fig., to set bounds to, restrain, check : loqui de cupiditatibus finiendis.— To prescribe, determine, fix, set, appoint, assign : sepulcris novis modum: spatia temporis numero noctium, Cs.: mors est omnibus finita: (silva) non aliter finiri potest, i. e. has no definite boundaries , Cs.: finire senatūs consulto, ne, etc., L.: de pecuniā finitur, Ne maior consumeretur, etc., L.— To put an end to, finish, terminate : bellum, Cs.: nigris prandia moris, H.: dolores morte: sitim, H.: ut sententiae verbis finiantur, end with verbs : Sic fuit utilius finiri ipsi, die.—To make an end, come to an end, cease : paeone posteriore: Finierat Paean, ceased speaking , O.: sic finivit, died , Ta.