incolo

in-colō luī, —, ere,

to be at home, abide, dwell: trans Rhenum, Cs.: inter mare Alpīsque, L.: ubi incolere consueverant, S.—To inhabit, dwell in: urbem: lacūs lucosque: terras: finīs, H.: partem Galliae, Cs.: patriam, L.: (insularum) pars a feris nationibus incolitur, Cs.: incolitur urbis sedes, V.: qui (loci) a quibusque incolebantur.