ingenium

ingenium ī, n

1 in+GEN-, innate quality, nature, temperament, constitution : locorum hominumque ingenia, L.: arvorum, V.: ferae bestiae, praecipitia ingenia sortitae, Cu.— Natural disposition, temper, character, bent, inclination : est ingenio bono, T.: in liberos lene, T.: inverecundum animi: vera loqui etsi meum ingenium non moneret, L.: redire ad ingenium, natural bent , T.: Volscis levatis metu suum rediit ingenium, L.: virile, S.: mitis ingeni iuvenem, L.: temperare suum, temper , L.: eiusdem ingeni est, tradere, etc.— Natural capacity, talents, parts, abilities, genius : quid abest homini? an ingenium?: ingenio abundare: excellens ac singulare: praestantissimum: durum, H.: in promptu habere, S.: celeres ingeni motūs: vigor, O.: docilitas, N.: qui ingenio parum possum: ingeni acuendi causā: ea vestris ingeniis committo: ingenia ad intellegendum aptiora.— A nature, character : ut magistratus mansueto permitteretur ingenio, L.— A genius, man of genius, clever person : excellens: id in magnis ingeniis plerumque contingit: idem ad res diversissimas habilius, L.: Praemia ingeniis posuere, i. e. poets , V.