praecipuē adv.
praecipuus, chiefly, principally, eminently : de consularibus disputare: civitati indulgere, Cs.: sanus, H.: sedulitas stulte urget, Praecipue cum, etc., especially , H.
praecĭpŭē, adv., v. praecipuus fin. ...
A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.