profugio

pro-fugiō fūgī, —, ere,

to flee, run away, escape: Cirtam, S.: ex oppido, Cs.: domo, L.: cum vi prope iustorum armorum profugisset: ex proelio in provinciam, S.: aliquo militatum, T.: agros, flee from, H.: dominos, Cu.—To flee for succor, take refuge: ad Brutum: ad regem, S.