re-maneō mānsī, —, ēre,
to stay behind, be left, remain: sermone confecto, Catulus remansit, nos descendimus: per causam valetudinis, Cs.: Quo refugio? remane, O.: Romae: cubito remanete presso, H.: in Galliā, Cs.: ferrum ex hastili in corpore remanserat, N.—To stay, remain, continue: longius anno uno in loco, Cs.: animos remanere post mortem: equos eodem remanere vestigio adsuefecerunt, Cs.—Fig., to remain, endure, abide, last: in quā muliere quasi vestigia antiqui offici remanent: in duris remanentem rebus amicum, constant, O.: si ulla apud vos memoria remanet avi mei, S.: contumeliam remanerein exercitu sinere, to cleave to the army, S.: ne quid ex contagione noxae remaneret penes nos, L.—With predicate adj., to remain, continue to be: quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat, Cs.: nec cognoscenda remansit Herculis effigies, O.