rĕ-mănĕo, mansi, 2, v. n., to stay or remain behind (freq. and class.: cf. commoror).
I In gen., absol. : ita sermone confecto, Catulus remansit, nos ad naviculas nostras descendimus, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 48, 148; id. Cat. 1, 3, 7 (opp. discessus): qui per causam valetudinis remansit, Caes. B. C. 3, 87: in castris Pompei, id. ib. 3, 97: cubito remanete presso, Hor. C. 1, 27, 8: quid fugis? O remane, Ov. M. 3, 477 (opp. deserere) et saep.: mulieres nostrae Romae remanserunt, Cic. Att. 7, 14, 3: Romae, Caes. B. C. 1, 33; 3, 83: in exercitu, Cic. Off. 1, 11, 36: in Galliā, Caes. B. G. 4, 8: ad urbem cum imperio, id. ib. 6, 1: domi, id. ib. 4, 1: apud aliquem, id. ib. 4, 15 fin. : ferrum ex hastili in corpore remanserat, Nep. Epam. 9, 3: qui tam pauci remanserint, Just. 11, 4, 4.—
II In partic., to stay , remain , be left , continue , abide , endure : at manet in vitā, cui mens animusque remansit, Lucr. 3, 402; 1, 246: expone igitur primum animos remanere post mortem, Cic. Tusc. 1, 12, 26: equos eodem remanere vestigio adsuefaciunt, Caes. B. G. 4, 2; cf.: vestigia antiqui officii remanent, Cic. Rosc. Am. 10, 27; cf.: quorum usque ad nostram memoriam disciplina navalis et gloria remansit, id. Imp. Pomp. 18, 54: in duris remanentem rebus amicum, persevering , constant , Ov. Tr. 1, 9, 23: specie remanente coronae, id. M. 8, 181: remanentes spicas, the remaining ears , Vulg. Lev. 19, 9: si ulla apud vos memoria remanet avi mei Masinissae, Sall. J. 24, 10: id nomen (i. e. hostis) a peregrino recepit et proprie in eo, qui arma contra ferret, remansit, Cic. Off. 1, 12, 37; Quint. 1, 6, 32: vobis aeterna sollicitudo remanebit, Sall. J. 31, 22: ne quam contumeliam remanere in exercitu victore sinat, would suffer to cleave to the army , id. ib. 58, 5: ne quid ex contagione noxae remaneret penes nos, Liv. 9, 1: quod est oratori necessarium, ab iis petere necesse est, apud quos remansit, Quint. 12, 2, 8: si quid antiqui remanet tibi vigoris, Sen. Med. 41: ne qua materia seditionis remaneret, Just. 11, 5, 2: solum se de cohorte Alexandri remansisse, id. 17, 2, 2.—
2 With an adjectival predicate , to remain , continue in a certain state or condition (cf. relinquo, I. B. 3.): quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat, Caes. B. G. 7, 35: quae (potentia senatūs) gravis et magna remanebat, Cic. Rep. 2, 34, 59; Vell. 2, 123, 2: nec cognoscenda remansit Herculis effigies, Ov. M. 9, 264.