reticeo

reticeō cuī, —, ēre

re-+taceo, to be silent, keep silence : nihil subterfugere reticendo: non placuit reticere, S.: Ne retice, ne verere, T.: interroganti senatori, make no answer , L.: loquenti, O.—With acc, to keep silent, keep secret, conceal : nil reticuit, T.: vestrum errorem: quae audierat, S.: Multa linguae reticenda modestae, O.