ritus

An Elementary Latin Dictionary

rītus ūs, m

RA-, a form of religious observance, religious usage, ceremony, rite : sacra diis aliis Albano ritu facit, L.: quo haec privatim et publice modo rituque fiant, discunto: morem ritūsque sacrorum Adiciam, V.: tempestates populiR.ritibus consecratae: magico lustrari ritu, O.— Habit, custom, usage, way, mode, manner : Sabinae Gentis ritūs, O.: in alienos ritūs verti, L.: novo Sublime ritu moliar atrium, in the new style , H.— Abl sing . with gen, after the usage of, in the manner of, in the fashion of, like : pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt: pennae ritu coepere volucrum Cingere latus, O.: Herculis ritu petiisse laurum, H.: ritu quoque cincta Dianae, O.