sonus ī, m
SON-, a noise, sound : Tympana raucis Obstrepuere sonis, O.: signorum sonus, Cs.: fluminis, L.: ab acutissimus . . . gravissimus, the highest treble . . . the lowest bass : neque chorda sonum reddit quem volt manus, H.: Confusae urbis, V.: inanīs sonos fundere, utter emply sounds . —Fig., tone, character, style : suus est cuique certus sonus: unus enim sonus est totius orationis.