suppeto

suppetō (subp-) īvī, ītus, ere

sub+peto, to be at hand, be in store, be present, be available : si cui haec suppetunt: vererer, ne mihi crimina non suppeterent: copia frumenti, Cs.: quibuscumque vires suppetebant ad arma ferenda, L.: neque quo manus porrigeret suppetebat, N.: si vita suppetet: Novis ut usque suppetas laboribus, may be exposed to , H.— To be equal to, be sufficient for, suffice, avail : ut cottidianis sumptibus copiae suppetant: Pauper enim non est, cui rerum suppetit usus, corresponds , H.: rudis lingua non suppetebat libertati, L.