Furius

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

Fūrĭus (archaic Fūsius, Quint. 1, 4, 13; Liv. 3, 4 init.; cf. the letter R), a,

I a Roman family name.

1 M. Furius Camillus, the deliverer of Rome from the Gauls , Liv. 5, 19 sq.; Cic. Rep. 1, 3; id. Tusc. 1, 37, 90.—

2 M. Furius Bibaculus, a Roman poet of Cremona , a contemporary of Cicero.

3 A. Furius Antias, a poet , the friend of Q. Lutatius Catulus the elder , Cic. Brut. 35, 132.—

4 L. Furius Philus, consul in the year 618 A.U.C., who is introduced as a speaker in Cicero's Republic al.—

II Derivv.

A Fūrĭus ( Fūsius ), a, um, adj., of or belonging to a Furius (Fusius), Furian (Fusian): data fato quodam Furiae genti Gallica bella, Liv. 31, 48, 12: cedo mihi leges Atinias, Furias, Fusias (al. Fufias), Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109; so, lex Furia (testamentaria), Gai. Inst. 2, 225; 4, 23 sq.: lex Furia Caninia (de manumissionibus), id. ib. 1, 42; for which: lex Fusia Caninia, Cod. Just. 7, 3.—

B Fūrĭānus a, um, adj., Furian : poëmata, i. e. of the poet A. Furius Antias , Gell. 18, 11, 4.— Subst.: Fūrĭāni , ōrum, m., the soldiers of M. Furius Camillus , the Furians , Liv. 6, 9, 11.