admonitio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

admŏnĭtĭo, ōnis, f. [admoneo].

I A reminding , recalling to mind , suggestion : illud ne indignum quidem admonitione, ingens in epilogis verti discrimen, Quint. 6, 1, 37: tanta vis admonitionis inest in locis, ut, etc., Cic. Fin. 5, 1: qua admonitione succurrit quod Varro tradit, etc., Plin. 19, 1, 2, § 8: unius admonitione verbi in memoriam reponuntur, Quint. 11, 2, 19: unius admonitione verbi, id. 6, 1, 37.—Hence, transf.: admonitio morbi, or doloris, the returning sensations of a former sickness : si qua admonitio doloris supersit, Plin. 25, 8, 49, § 88: admonitionem morbi sentire, id. 24, 17, 101, § 158.—

II A friendly , mild admonition (cf. Cic. de Or. 2, 83: admonitio, quasi lenior objurgatio; v. admoneo, 1.): admonitio et praeceptum, Cic. Off. 1, 40 fin. ; so id. de Or. 2, 70: si aliter sentirem certe admonitio tua me reprimere aut si dubitarem, hortatio impellere posset, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4.—

III Correction , chastise ment : plures admonitione notavit, Suet. Aug. 39: admonitio fustium, Dig. 48, 19, 7.

Related Words