arrigo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ar-rĭgo (adr-, Dietsch, Halm; arr-, Fleck., Rib., Weissenb.), rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to set up, raise, erect (not used by Cic., but for it he employs erigere).

I Lit.: leo comas arrexit, Verg. A. 10, 726; so id. ib. 4, 280: aurīs, Plaut. Rud. 5, 2, 6; so Ter. And. 933; Ov. M. 15, 516; Verg. A. 2, 303 (translatio a pecudibus, Don. ad Ter. l. c.; cf. opp. demittere aures, Hor. C. 2, 13, 35): linguam, Mart. 11, 62, 10: tollit se arrectum quadrupes, Verg. A. 10, 892; so id. ib. 5, 426; 2, 206 et saep.—

II Trop., to encourage , animate , rouse , excite : eos non paulum oratione suā Marius adrexerat, Sall. J. 84, 4: cum spes arrectae juvenum, when hope was aroused , Verg. G. 3, 105: arrectae stimulis haud mollibus irae, id. A. 11, 452: Etruria atque omnes reliquiae belli adrectae, are in commotion , are roused , Sall. H. 1, 19, p. 220 Gerl.: adrectā omni civitate, excited with wonder , Tac. A. 3, 11.—Esp. freq. arrigere aliquem or animos, to incite , rouse the mind or courage to something, to direct to something (sometimes with ad aliquam rem): vetus certamen animos adrexit, Sall. C. 39, 3 Kritz: sic animis eorum adrectis, id. J. 68, 4; 86, 1 al.; Liv. 45, 30: arrexere animos Itali, Verg. A. 12, 251: his animum arrecti dictis, id. ib. 1, 579: arrecti ad bellandum animi sunt, Liv. 8, 37 (cf. erigo).

III —Hence, arrectus ( adr- ), a, um, P. a., set upright; hence, steep , precipitous (rare): pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt, Liv. 21, 35 fin. : saxa arrectiora, Sol. c. 14.