blandior

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

blandĭor, ītus, 4, v. dep. [blandus].

I Prop., lit., to cling caressingly to one , to fawn upon , to flatter , soothe , caress , fondle , coax (class.).

1 With dat.: matri interfectae infante miserabiliter blandiente, Plin. 34, 8, 19, § 88.—

2 With inter se , Plin. 10, 37, 52, § 109.—

3 With ut and subj.: Hannibalem pueriliter blandientem patri ut duceretur in Hispaniam, Liv. 21, 1, 4.—

4 Absol. : cessit immanis tibi blandienti Janitor aulae Cerberus, Hor. C. 3, 11, 15: tantusque in eo vigor, et dulcis quidam blandientis risus apparuit, ut, etc., Just. 1, 4, 12: et modo blanditur, modo... Terret, Ov. M. 10, 416.—

II Transf.

A In gen., to flatter , make flattering , courteous speeches , be complaisant to.

1 With dat.: nostro ordini palam blandiuntur, Plaut. Cist. 1, 1, 37: blandiri eis subtiliter a quibus est petendum, Cic. de Or. 1, 20, 90: cur matri praeterea blanditur? id. Fl. 37, 92: durae supplex blandire puellae, Ov. A. A. 2, 527: sic (Venus) patruo blandita suo est, id. M. 4, 532; 6, 440; 14, 705.—

2 Absol. : quippe qui litigare se simulans blandiatur, Cic. Lael. 26, 99: lingua juvet, mentemque tegat. Blandire, noceque, Ov. Am. 1, 8, 103: in blandiendo (vox) lenis et summissa, Quint. 11, 3, 63: pavidum blandita, timidly coaxing , Ov. M. 9, 569: qui cum dolet blanditur, post tempus sapit, Publ. Syr. v. 506 Rib.—

3 With per : de Commageno mirifice mihi et per se et per Pomponium blanditur Appius, Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 2.—

4 With abl.: torrenti ac meditatā cotidie oratione blandiens, Plin. 26, 3, 7, § 12.—

B In partic.

1 Blandiri sibi, etc., to flatter one’s self with something , to fancy something , delude one’s self : blandiuntur enim sibi, qui putant, etc., Dig. 26, 7, 3, § 2.—So often in Dig. et Codd.; cf.: ne nobis blandiar, not to flatter ourselves , to tell the whole truth , Juv. 3, 126.—

2 Pregn., to persuade or impel by flattery ( = blandiendo persuadeo or compello—very rare).

a With subj.: (ipsa voluptas) res per Veneris blanditur saecla propagent ( = sic blanditur ut propagent), Lucr. 2, 173 Lachm.—

b With ab and ad : cum etiam saepe blandiatur gratia conviviorum a veris indiciis ad falsam probationem, Vitr. 3 praef.—

III Trop.

A Of inanim. things as subjects, to flatter , please , be agreeable or favorable to; to allure by pleasure , to attract , entice , invite.

1 With dat.: video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 45, 139: blandiebatur coeptis fortuna, Tac. H. 2, 10. —

2 Absol. : fortuna cum blanditur captatum venit, Publ. Syr. v. 167 Rib: blandiente inertiā, Tac. H. 4, 4: ignoscere vitiis blandientibus, id. Agr. 16; Suet. Ner. 20; Plin. 13, 9, 17, § 60.—

3 With abl.: opportuna suā blanditur populus umbrā, Ov. M. 10, 555.—

B Of things as objects: cur ego non votis blandiar ipse meis? i. e. believe what I wish , Ov. Am. 2, 11, 54: nisi tamen auribus nostris bibliopolae blandiuntur, tickle with flattery , Plin. Ep. 1, 2, 6.—Hence,

A Subst.: blandĭens , entis, m., a flatterer : adversus blandientes incorruptus, Tac. H. 1, 35.—

B blandītus , a, um, P. a., pleasant , agreeable , charming (rare): rosae, Prop. 4 (5), 6, 72: peregrinatio, Plin. 10, 23, 33, § 67.

Related Words