caelum (cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo],
the chisel or burin of the sculptor or engraver , a graver : caelata vasa... a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant, Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.— Plur. , Aus. Epigr. 57, 6.