commonefacio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

commŏnĕ-făcĭo (conm-), fēci, factum (pass. -fio, -factus sum, -fieri), 3, v. a. [commoneo],

to remind one forcibly (of something), to put in mind , to admonish , to impress upon (in good prose, most freq. in Cic.); constr. with acc. (personae or rei), a rel.clause , ut or acc. and inf.: te propter magnitudinem provinciae etiam atque etiam esse commonefaciendum, Cic. Fam. 13, 72, 1; cf. humorously: commonefacere aliquem monimentis bubulis, to give one a remembrance , Plaut. Stich. 1, 2, 6.—With aliquem alicujus rei : cum ipse te veteris amicitiae commonefaceret, Auct, Her. 4, 24, 35; so, quemque beneficii sui, Sall. J. 49, 4; and pass. , Cic. Verr. 2, 5, 43, § 112.—With aliquem de aliquā re , Cod. Th. 1, 1, 3: simul commonefacit, quae ipso praesente in concilio Gallorum de Dumnorige sint dicta, * Caes. B. G. 1, 19 fin. ; so with a rel.-clause , Metell. ap. Cic. Fam. 5, 3, 2: simul commonefecit, sanxisse Augustum, etc., * Tac. A. 6, 12: illi eum commonefaciunt, ut, etc., Cic. Verr. 2, 2, 17, § 41.—With acc. rei : istius turpem praeturam, Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144: mores vetustatis, Vitr. 2, 1, 5.

Related Words

  • commonefacio

    commone-faciō (conm-) fēcī, factus, pass.-fīō, -factus, -faciendus, -fierī commoneo + facio, to re...

    An Elementary Latin Dictionary