confingo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

con-fingo, finxi, fictum, 3, v. a., to form, fashion, fabricate (class., esp. in a trop. signif.).

I Prop.: nidos, Plin. 10, 32, 47, § 91: favos et ceras, id. 11, 5, 4, § 11: verbum, Varr. L. L. 5, § 7 Müll.; cf. Plin. 37, 12, 74, § 195.—

II Trop., to invent, devise, feign, pretend : dolum inter sese, Plaut. Capt. prol. 35; cf. id. ib. 47: lacrimas dolis, Ter. And. 558: omnia haec, id. Phorm. 131: falsas causas ad discordiam, id. Hec. 693: aliquid criminis, Cic. Verr. 2, 2, 37, § 90; cf. crimen, Liv. 40, 8, 7; 40, 42, 4; Suet. Claud. 15: aliquam probabilem causam, Liv. 34, 21, 3: rationes, Col. 1, 8, 4: fronte confictā, * Quint. 12, 3, 12: homicidium in se, to declare one's self guilty of , Dig. 48, 18, 1.—With acc. and inf.: id cogitatum esse, Cic. Deiot. 6, 16.— Absol. : confingere et comminisci, Auct. Her. 2, 8, 12.

Related Words