dēni, ae, a (gen. plur., denum, Cic. Verr. 2, 2, 49, 122; Col. 2, 10, 26 al.: denorum, Liv. 43, 5 fin.), num. distrib. [decem], ten each, ten at a time, by tens.
I Prop.: uxores habent deni duodenique inter se communes, Caes. B. G. 5, 14: Ariovistus denos ut ad colloquium adducerent postulavit, id. ib. 1, 43, 3.—
II Transf., for decem, ten : bis denis Phrygium conscendi navibus aequor, Verg. A. 1, 381; 11, 326: ter denis navibus ibant, id. ib. 10, 213: ut bis dena viginti non sint, Plin. 2, 7, 5, § 27 al.—
B For decimus, tenth : dena Luna, Ov. H. 11, 46.