diuturnitas

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dĭūturnĭtas, ātis, f. [diuturnus],

I length of time , long duration , durability (good prose).

α With gen.: temporis, Cic. N. D. 2, 2, 5; id. Fin. 2, 27, 87 (opp. brevitas): imperii, id. de Imp. Pomp. 9, 26: pacis, id. de Or. 1, 4, 14; Caes. B. C. 1, 85, 7: otii, id. ib. 2, 36, 1: belli, id. B. G. 1, 40, 8; Sall. J. 64 fin. : pugnae, Caes. B. G. 3, 4, 3: oppugnationis, id. B. C. 3, 9, 6: memoriae, Cic. de Or. 1, 28, 129: rei publicae, id. Rep. 2, 14 fin. et saep.—

β Absol. , Cic. de Sen. 11, 38; id. N. D. 2, 2, 5; id. Fin. 1, 12, 40 (with longinquitas); id. Off. 2, 7, 23 al.

Related Words