in-cŏlŭmis, e (abl. sing. regularly incolumi; incolume, Pomp. and Cic. ap. Charis. p. 108 P.), adj.,
unimpaired , uninjured , in good condition , still alive , safe , sound , entire , whole (class. and freq.; syn.: salvus, intactus, integer): urbem et cives integros incolumesque servavi, Cic. Cat. 3, 10 fin. : salvum atque incolumem exercitum transducere, Caes. B. C. 2, 32, 12; cf. id. ib. 1, 72, 3; Cic. Fin. 4, 8, 19: ut haec retinere per populum Romanum incolumia ac salva possimus, id. Div. ap. Caecil. 22, 72: ut salvae et incolumes sint civitates, id. Inv. 2, 56, 169: valeant cives mei: sint incolumes, sint florentes, sint beati, id. Mil. 34, 93: aliquem in omni honore incolumem habere, id. Sull. 21, 61; id. Rosc. Am. 47, 136: sortium beneficio se esse incolumem, Caes. B. G. 1, 53 fin. : incolumes ad unum omnes in castra perveniunt, id. ib. 6, 40, 4: quo stante et incolume, Cic. Fragm. ap. Charis. p. 108 P.; cf.: incolume illo, Pomp. Fragm. ib.: omnibus navibus ad unam incolumibus milites exposuit, Caes. B. C. 3, 6 fin. : ita ut sit data Incolumem (dotem) sistere ei, Plaut. Trin. 3, 3, 15: argentum hoc actutum incolume redigam, id. Pers. 2, 5, 23: (arx) incolumis atque intacta, Cic. Rep. 2, 6: incolumes non redeunt genae, Hor. C. 4, 10, 8: nulla incolumi relicta re, Liv. 5, 14, 7: aedes, Dig. 39, 2, 13. — With ab : a calamitate judicii, Cic. Planc. 5, 12: audacia, unshaken , unsubdued , Amm. 16, 5, 14.— Comp. : deteriores sunt incolumiores, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 16.— Sup. and adv. do not occur.