indulgentia

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

indulgentĭa, ae, f. [indulgens], indulgence, gentleness, complaisance, tenderness, fondness (class.).

I Of persons: quid est dignius, in quo omnis nostra diligentia indulgentiaque consumatur? Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112: in hujus (matris) sinu indulgentiaque educatus, Tac. Agr. 4: a corporis obsequio indulgentiaque discedere, Cic. Leg. 1, 23, 60; with benevolentia, id. ib. 13, 35: materiam sibi ducis indulgentia quaerit, Juv. 7, 21.—With in and acc.: Caesaris in se, Caes. B. G. 7, 63, 8: ejus nimia indulgentia in Lepidum, Planc. ad Cic. Fam. 10, 23, 4: pro sua indulgentia in suos, Balb. et Opp. ad Cic. Att. 9, 7, A, 2.—With gen. obj. : qui simili sensu atque indulgentia filiarum commovemini, etc., Cic. Verr. 2, 1, 44, § 112. —

II Transf., of inanim. and abstr. things (post-Aug.): caeli, i. e. mild weather , Plin. 17, 2, 2, § 16; 18, 21, 50, § 186: fortunae, Vell. 2, 80.—

B A remission (post-class.).

α Of punishment, Capitol. Anton. 6, § 3. —

β Of taxation, Amm. 16, 5, 16.

Related Words