inscitus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

in-scītus, a, um, adj.

I Ignorant , inexperienced , unskilful , silly , simple , stupid; freq. coupled with stultus (rare in Cic.; a favorite word of Plaut.), Plaut. Most. 1, 3, 51: inscita atque stulta mulier, id. ib. 2, 3, 85; id. Mil. 3, 1, 141.—Of inanim. and abstr. things: mirum atque inscitum somniavi somnium, Plaut. Rud. 3, 1, 5.— Comp. : quid est inscitius, Cic. N. D. 2, 13. 36; id. Div. 2, 62.— Sup. : inscitissimus, Plaut. Most. 5, 2, 14.— *

II Pass. , unknown : nescio quid aliud indictum inscitumque dicit, Gell. 1, 22, 11.—Adv.: inscītē , unskilfully , clumsily , awkwardly (class.): comparari, Cic. Fin. 3, 7, 25: non inscite nugatur, id. Div. 2, 13, 30: facta navis, Liv. 36, 43, 6.— Sup. : inscitissime petit, Hyg. ap. Gell. 10, 16, 5.

Related Words