interpello

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

inter-pello, āvi, ātum, 1, v. a., to interrupt by speaking, to disturb, molest, etc. (syn. obloquor; class.).

I To interrupt by speaking , to disturb a person speaking: si interpellas, ego tacebo, Plaut. Men. 5, 9, 62: nihil te interpellabo, continentem orationem audire malo, Cic. Tusc. 1, 8, 16: tu vero, ut me et appelles, et interpelles, et obloquare, et colloquare, velim, id. Q. Fr. 2, 10: quasi interpellamur ab iis, Quint. 4, 5, 20; a person engaged in business: si quis te arti tuae intentum sic interpellet, Curt. 9, 4, 28. — Absol. : ministri, interpellando, . . . atrocitatem facti leniebant, Sall. J. 27, 1; Suet. Tib. 27.—

B Esp.

1 To annoy , importune : cum a Ceballino interpellatus sum, Curt. 6, 10, 19: urbe egrediens, ne quis se interpellaret, Suet. Tib. 40; molest , disturb one, id. ib. 34. —

2 To solicit , try to seduce a female: qui mulierem puellamve interpellaverit, Paul. Sent. 5, 4, 14 Huschke ( Dig. 47, 11, 1, § 2).—

3 To address , accost , speak to , i. q. alloqui: verum tu quid agis? interpella me, ut sciam, Lucil. ap. Non. 331, 1; = intericere, interpellantem admonere, to object , Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71. —

4 To dun , demand payment of , Dig. 26, 7, 44; cf. Amm. 17, 3, 6. —

II In gen., to disturb , hinder , obstruct , molest; constr. with acc., quin , quominus , ne , or inf.

α With acc.; of persons: aliquem in jure suo, Caes. B. G. 1, 44; of things: partam jam victoriam, id. B. C. 3, 73: poenam, Liv. 4, 50: incrementa urbis, Just. 18, 5, 7: otium bello, Curt. 6, 6, 12: satietatem epularum ludis, id. 6, 2, 5: lex Julia non interpellat eam possessionem, does not disturb , does not abrogate it , Dig. 23, 5, 16.— Pass. : reperiebat T. Ampium conatum esse tollere pecunias ... sed interpellatum adventum Caesaris profugisse, Caes. B. C. 3, 105: haec tota res interpellata bello refrixerat, Cic. Att. 1, 19, 4: stupro interpellato motus, Liv. 3, 57.—

β With quin : Caesar numquam interpellavit, quin, quibus vellem, uterer, Matius ad Cic. Fam. 11, 28.—

γ With quominus : interpellent me, quo minus honoratus sim, dum ne interpellent, quo minus, etc., Brut. ad Cic. Fam. 11, 10, 1.—

δ With ne : tribunis interregem interpellantibus, ne senatusconsultum fieret, to interpose their veto , Liv. 4, 43.—

ε With inf.: pransus non avide, quantum interpellet inani Ventre diem durare, Hor. S. 1, 6, 127.—

ζ Absol. : fameque et siti interpellante, disturbing him, Suet. Ner. 48.

Related Words

  • interpello

    interpellō āvī, ātus, āre 1 PAL-, to interrupt, break in upon : interpellando trahere tempus, S.: ...

    An Elementary Latin Dictionary