manzer (mamzer), ĕris, adj. comm. [Heb. ],
illegitimate, bastard (eccl. Lat.), Sedul. Carm. 5, 256: agmina manzera, Ven. Carm. 5, 5, 75.—As subst.: manzer , ĕris, m., a bastard : non ingredietur manzer, hoc est de scorto natus, in Ecclesiam Domini, Vulg. Deut. 23, 2.