măpālĭa, ĭum, n. [Punic],
I huts, cottages of the Africans: mapalia casae Punicae appellantur, Paul. ex Fest. p. 146, 25 Müll.; so ib. p. 147; cf.: aedificia Numidarum agrestium, quae mapalia illi vocant, oblonga, incurvis lateribus tecta, quasi navium carinae sunt, Sall. J. 18, 8: ex oppidis et mapalibus, id. ib. 46, 5: cum mapalibus pecoribusque suis persecuti sunt regem, Liv. 29, 31: et raris habitata mapalia tectis, Verg. G. 3, 340; Sil. 17, 89; Mart. 10, 20, 8.—In sing., Aus. Per. Odyss. 16.—Collect. coït e sparso concita mapali Agrestum manus, Val. Fl. 2, 460.—
II Transf.
A A house of ill-repute , Petr. S. 58, 13.—
B Useless things, follies , Sen. Apoc. 9, 1.