morbus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. βροτός (for μροτός), μαραίνω; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).

I Corporeal: morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas, Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3: morbi aegrotationesque, Cic. Tusc. 4, 10, 23: aeger morbo gravi, id. Cat. 1, 13, 31: in morbo esse, to be sick , id. Tusc. 3, 4, 9: morbo affectum esse, id. Div. 1, 30, 63: corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur, id. Fin. 1, 18, 59: animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt, id. Tusc. 4, 14, 31: affligi, id. Pis. 35, 85: urgeri, id. Fat. 9, 17: tabescere, id. N. D. 3, 35, 84: languere, Lucr. 6, 1221: conflictari, Nep. Dion. 2, 4: in morbum cadere, to fall sick , Cic. Tusc. 1, 32, 79: incidere, id. Clu. 62, 175: delabi, id. Att. 7, 5, 1: morbum nancisci, Nep. Att. 21, 1: morbo consumi, id. Reg. 2, 1: perire, id. ib. 3, 3: mori, id. Them. 10, 4: absumi, Sall. J. 5, 6: confici, id. ib. 9, 4: opprimi, Cic. Clu. 7, 22: homo aeger morbo gravi, id. Cat. 1, 13, 31: ex morbo convalescere, to recover , id. Fam. 13, 29, 4: a morbo valere, Plaut. Ep. 1, 2, 26: morbum depellere, Cic. Fam. 7, 26, 2: levare, to alleviate, relieve , Plaut. Mil. 4, 6, 57: amplior fit, becomes more violent , Ter. Hec. 330: adgravescit, id. ib. 337: ingravescit, Cic. Cat. 1, 13, 31: comitialis or major, epilepsy , Cels. 3, 23: regius, the jaundice , id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness , Sen. Ben. 4, 39, 2.—

II Mental.

A Disease, a fault, vice , etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59: morbum et insaniam, id. Verr. 2, 4, 1, § 1: nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum, id. Tusc. 3, 4, 9: hic morbus qui est in re publicā, ingravescet, id. Cat. 1, 13, 31: ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus, Hor. S. 1, 6, 30: maxima pars hominum morbo jactatur eodem, id. ib. 2, 3, 121: qui vultu morbum incessuque fatetur, Juv. 2, 17.—

B Grief, sorrow, distress : quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est, affliction, distress , Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.: salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum? id. As. 3, 3, 3.—

III Trop., of trees, plants, etc.: infestantur namque et arbores morbis, a disease , Plin. 17, 24, 37, § 116 al.—

IV Morbus , personified as a deity, the son of Erebus and Nox , Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.

Related Words