nutricius

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

nūtrīcĭus and -tĭus, a, um, adj. [nutrix], that suckles, nourishes, nurses.

I Adj. : quis Faustulum nescit pastorem fuisse nutricium, qui Romulum et Remum educavit? Varr. R. R. 2, 1, 9: nutriciae curae, Arn. 2, 58: humus radices tenero velut nutricio sinu recipit, Col. 3, 13, 7.—

II Subst.

A nūtrīcĭus , ii, m., a bringer up, a tutor : erat in procuratione regni, propter aetatem pueri, nutricius ejus, Caes. B. C. 3, 107; Inscr. Orell. 2964.—Also, transf.: Favonius afflatu nutricium exercebit, Plin. 18, 34, 67, § 337.—

B nūtrī-cĭa , ae, f., a nurse, governess, tutoress , Hier. Ep. 108, n. 30.—

C nūtrīcĭum , ii, n., a nursing; nourishment : illius pio maternoque nutricio aeger convalui, Sen. Cons. ad Helv. 19, 2: nutricia ducere ab aliquo, Arn. 5, 163: omnia infantum nutricia, Manil. 3, 133.—

2 In plur.: nūtrīcĭa , ōrum, n., a nurse's wages , τὰ θρεπτήρια (late Lat.), Dig. 50, 13, 1 fin.

Related Words