nutus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

nūtus, ūs, m. [nuo, ĕre (of abnuo, etc.); cf. nuto], a nodding, a nod.

I Lit.: Scipio nutu finire disceptationem potuisset, Liv. 34, 62: nutu tremefecit Olympum, Verg. A. 9, 106: digitisque saepe est nutuque locutus, Ov. Tr. 2, 453: signaque dat nutu, id. F. 1, 418: nutus conferre loquaces, Tib. 1, 2, 21: digiti, i.e. a beckoning , Tert. adv. Herm. 27: membrorum, Plin. 6, 30, 35, § 188: uno meo nutu jugulari utrumque vestrum posse, Suet. Calig. 32: nutibus oculorum, winks , Vulg. Isa. 3, 16.—

B Transf., a downward tendency or motion, gravity : terrena suopte nutu et suo pondere in terram ferri, Cic. Tusc. 1, 17, 40: terra suā vi nutuque tenetur, id. de Or. 3, 45, 178; so in plur., id. N. D. 2, 39, 98.—

II Trop., command, will, pleasure : ad eorum arbitrium et nutum totos se fingunt, Cic. Or. 8, 24: jura omnia praetoris nutu atque arbitrio meretriculae gubernari, id. Verr. 2, 5, 13, § 34: ad alicujus voluntatem nutumque convertere, id. Fam. 3, 10, 10: omnia deorum nutu atque potestate administrari, id. Cat. 3, 9, 21: auctoritate nutuque iegum domitas habere libidines, id. de Or. 1, 43, 194: paratum esse ad nutum, id. Phil. 7, 6, 18: ad nutum praesto esse, id. Verr. 2, 1, 31, § 78: respirare contra nutum dicionemque alicujus, id. Quint. 30, 94: alterius sub nutu degitur aetas, Lucr. 4, 1122: saevae nutu Junonis eunt res, Verg. A. 7, 592.

Related Words