perspĭcŭĭtas, ātis, f. [perspicuus], transparency, clearness.
I Lit.: vitrea perspicuitas, Plin. 37, 10, 54, § 141; 37, 5, 20, § 79.—
II Trop., evidentness , clearness , perspicuity : nihil est clarius ἐναργεία, perspicuitatem, aut evidentiam nos, si placet, nominemus, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 6, 17: perspicuitas argumentatione elevatur, id. N. D. 3, 4, 9: perspicuitas in verbis praecipuam habet proprietatem, Quint. 8, 2, 1.