prae-cŏlo, no perf., cultum, 3, v. a.
I To cultivate beforehand , trop.: animi habitus, ad virtutem quasi praeculti et praeparati, Cic. Part. 23, 80.—
II To honor , esteem , revere beforehand : nova et ancipitia (i. e. ante tempus opportunum colere), Tac. A. 14, 22.
III —Hence, praecŭltus , a, um, P. a. (acc. to I.), highly ornamented (postAug.): tunc donis sacro praeculta auro, Stat. Th. 2, 298: genus eloquentiae praecultum, Quint. 11, 1, 31.