praemunio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prae-mūnĭo (praemoenio, Gell. 13, 27; 14, 2), īvi, ītum, 4, v. a., to fortify or defend in front (class.).

I Lit.: aditus magnis operibus, Caes. B. C. 3, 58: loca necessaria, id. ib. 3, 112: Isthmum, id. ib. 3, 55: fossa, Tac. H. 3, 21.—

II Trop.

A To fortify , protect , secure : metu venenorum praemuniri medicamentis, of securing himself , Suet. Calig. 29: praemuniendae regalis potentiae gratiā, Vell. 2, 6, 2: genus (dicendi) praemunitum, et ex omni parte causae septum, Cic. de Or. 3, 9, 32: praemunitus scientiā linguarum, fortified , Aug. Doct. Chr. 3, 1.— Absol. : ut ante praemuniat, of an orator's art, Cic. Or. 40, 137.—

B To place a thing before another for defence or strengthening : quae praemuniuntur omnia reliquo sermoni, quo facilius, etc., are premised to obviate objections , said by way of premunition , Cic. Leg. 1, 12, 34: illa, quae ex accusatorum oratione praemuniri intellegebam, brought forward or adduced in defence , id. Cael. 8, 19: primum illud praefulci et praemuni, quaeso, ut simus annui, take care of or secure beforehand , id. Att. 5, 13, 3.

Related Words

  • praemunio

    prae-mūniō īvī, ītus, īre, to fortify in front: aditūs magnis operibus, Cs.: non praemunito vallo, ...

    An Elementary Latin Dictionary