praenoto

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

prae-nŏto, āvi, ātum, 1, v. a. (postclass.).

I To mark or note before or in front : profert quosdam libros litteris ignorabilibus praenotatos, Ap. Met. 11, 22, 30; aureo anulo, to seal , id. ib. 10, 9, 13; psalmum inscriptione, Hilar. in Psa. 15, 1.—

B To entitle , name : ut de deo Socratis praenotaret librum, Aug. Civ. Dei, 8, 14: librum nomine Pamphili martyris, Hier. Ep. 133, n. 3: liber hoc titulo praenotatus, Aug. Retract. 2, 14.—

II To note or designate beforehand , to predict : prophetae duos adventus Christi praenotarunt, Tert. adv. Jud. 14: crux praenotata, Prud. στεφ. 10, 629.—

III To note down , write down : fabellam, Ap. Met. 6, 25, 4.