tuus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

tŭus, a, um, pron. poss. [tu], thy, thine, your, yours.

I Lit.

A In gen.: tuŏs est servus, Plaut. Am. 2, 1, 63: ex tuā accepi manu, id. ib. 2, 2, 132: imperium tuom, id. ib. 2, 1, 84: Me. Quojus nunc es? So. Tuos, nam pugnis usu fecisti tuom, id. ib. 1, 1, 219: tuos sum, id. ib. 2, 1, 7 and 14: vigebat auditor Panaetii illius tui Mnesarchus, Cic. de Or. 1, 11, 45: de tuis unus est, id. Fam. 13, 16, 3: numquam tu ... tam longe a tot tuis et hominibus et rebus carissimis et suavissimis abesse voluisses, id. Att. 4, 15: tuā istuc refert, si curaveris, Plaut. Am. 2, 2, 109 (v. refert): Ly. Bene ego volo illi facere, si tu non nevis. Ph. Nempe de tuo. Ly. De meo: nam quod tuomst. meumst: omne meum autem tuomst, Plaut. Trin. 2, 2, 47 sq.: tuae potestatis semper tu tuaque omnia sint, Liv. 22, 39, 21.—

2 Esp.: tuum est, it is thy part , duty , custom , etc.; with inf.: haud tuom istuc est vereri te, Plaut. Stich. 5, 4, 36: tuomst, si quid praeter spem evenit, mihi ignoscere, Ter. And. 677.—

3 Made emphatic by the suffix pte or met (ante-class. and late Lat.): tuopte ingenio, Plaut. Capt. 2, 3, 11: tuopte consilio, id. Mil. 3, 1, 11: scio te sponte non tuāpte errasse, id. Trin. 3, 2, 40: tuismet litteris, Ap. Mag. p. 337. —

B Pregn.

1 Your , your own , i. e. favorable , auspicious , proper , suitable , or right for you : tempore non tuo, Mart. 10, 19, 12: haec hora est tua, id. 10, 19, 19: tempore tuo pugnasti, Liv. 38, 45, 10: neque occasioni tuae desis neque suam occasionem hosti des, id. 22, 39, 21 (v. suus).—

2 Your own , your own master , self-possessed : compositus semperque tuus, Stat. S. 2, 2, 72; cf. id. Th. 4, 836; Arn. 1, 12.—

II Transf., for the obj. gen. tui: desiderio tuo, through desire for you , Ter. Heaut. 307: odio tuo, id. Phorm. 1016: omnis gratas amicitias in tuā observantiā vincam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1.

Related Words