ut-pŏtĕ, adv.,
I as namely , namely , as being , as , seeing that , inasmuch as , since (rare but class.; cf. quippe); introducing an explanation.
1 Usually with a pron. rel. : satis nequam sum, utpote qui hodie inceperim amare, Plaut. Rud. 2, 5, 5: ea nos, utpote qui nihil contemnere soleamus, non pertimescebamus, Cic. Att. 2, 24, 4 B. and K. (al. solemus): Lucius quidem frater ejus, utpote qui peregre depugnarit, familiam ducit, id. Phil. 5, 11, 30: similiorem mulierem Magisque eandem, utpote quae non sit eadem, non reor Deos facere posse, Plaut. Mil. 2, 6, 49: amo hercle, opinor, utpote quod pro certo sciam, id. Bacch. 3, 4, 13: utpote quae mi Speraret nec linguam esse nec auriculam, Cat. 67, 44.—
2 With cum : nec retinuissem (legiones), si uno loco habuissem, utpote cum singulae quaedam cohortes seditionem fecerint, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4: incommoda valetudo, quā jam emerseram, utpote cum sine febri laborassem, id. Att. 5, 8, 1.—
3 With participles: inde Rubos fessi pervenimus, utpote longum Carpentes iter, Hor. S. 1, 5, 94: puerulo me, utpote non amplius novem annos nato, Nep. Hann. 2, 3.—
4 In adjectival phrases: quin id erat curae, quo pacto cuncta tenerem, Utpote res tenues, tenui sermone peractas, Hor. S. 2, 4, 9: quod sunt quos genus hoc minime juvat, utpote plures Culpari dignos, id. ib. 1, 4, 24: quo sane populus numerabilis, utpote parvus Et frugi castusque verecundusque coibat, id. A. P. 206.