vĕrūtum (verrūtum), i, n. [veru],
a dart , javelin : veruta pila dicuntur quod veluti verua habeant praefixa, Paul. ex Fest. p. 375 Müll.: cursus quingentos saepe veruti, Enn. ap. Fest. ib. (Ann. v. 356 Vahl.); Caes. B. G. 5, 44; Sall. H. 3, 22 Dietsch; Liv. 1, 43, 6; Lucr. 4, 409; Sil. 3, 363.