solus

sōlus gen.sōlīus, dat.sōlī (datf. sōlae, T.), adj.

3 SAL-, alone, only, single, sole : cum omnibus potius quam soli perire voluerunt: licebit eum solus ames: meā Solius solliciti causā, T.: quae sola divina sunt: se numquam minus solum esse, quam cum solus esset: De viginti Restabam solus, O.: cognitiones sine consiliis per se solus exercebat, L.—With unus, only, single, alone : Solum unum hoc vitium fert senectus hominibus, T.: unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.: te unum solum suum depeculatorem venisse.— With other numerals, only, no more than : si decem soli essent in civitate viri boni: duas tribūs solas tulit: qui solos novem mensīs Asiae praefuit: crediderim quadraginta ea sola talenta fuisse, L.— Alone, lonely, solitary, forsaken, deserted : sola sum; habeo hic neminem, T.: solus atque omnium honestarum rerum egens, S.— Alone, preëminent, extraordinary : Nam sine controversiā ab dis solus diligēre, T.—Of places, lonely, solitary, unfrequented, desert : asportarier In solas terras, T.: in locis solis: proficiscitur in loca sola, S.: solā sub rupe, V.