attineo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

at-tĭnĕo (adt-, Dietsch, Weissenb.), tĭnui, tentum, 2, v. a. and n. [teneo].

I Act. , (so only ante-class. or in the histt.; most freq. in Plaut. and Tac.).

A To hold to , to bring or hold near : aliquem ante oculos attinere, Plaut. Men. 5, 1, 30.—

B To hold or detain at some point (class. retinere), to hold fast , keep hold of , to hold , keep , detain , hold back , delay : testes vinctos, Plaut. Truc. 4, 3, 63; id. Bacch. 2, 2, 3: animum, id. Mil. 4, 8, 17: lectos viros castris attinere, Tac. A. 2, 52; 6, 17: prensam dextram vi attinere, id. ib. 1, 35; 2, 10; 3, 71 fin. : cunctos, qui carcere attinebantur, necari jussit, id. ib. 6, 19; 3, 36 fin. ; 12, 68; 13, 15; 13, 27; 15, 57: set ego conperior Bocchum Punicā fide simul Romanum et Numidam spe pacis adtinuisse, detained , amused , Sall. J. 108, 3: ad ea Corbulo satis comperto Vologesen defectione Hyrcaniae attineri, is detained, hindered, Tac. A. 13, 37 fin. ; 13, 50; 14, 33; 14, 56 fin. ; 16, 19; id. H. 2, 14 fin.

C To hold possession of , to occupy , keep , guard , preserve : Quamque attinendi magni dominatūs sient, Ter. Fragm. ap. Cic. Or. 47, 157: ripam Danubii, Tac. A. 4, 5.—

II Neutr.

A To stretch out to , to reach to : nunc jam cultros attinet, i. e. ad cultros, now he is reaching forth for , Plaut. Capt. 2, 2, 17.—Hence, of relations of place, to extend or stretch somewhere : Scythae ad Borysthenem atque inde ad Tanain attinent, Curt. 6, 2, 9.—

B To belong somewhere; only in the third person: hoc (res) attinet (more rare, haec attinent) ad me (less freq. simply me), or absol. hoc attinet, this belongs to me , concerns me , pertains or appertains to me , relates or refers to me; cf. Rudd. II. p. 209; Roby, § 1534 (the most usu. class. signif. of the word).

1 Attinet (attinent) ad aliquem: negotium hoc ad me attinet, Plaut. Bacch. 2, 2, 51: num quidnam ad filium haec aegritudo attinet? id. ib. 5, 1, 24: nunc quam ad rem dicam hoc attinere somnium, id. Rud. 3, 1, 19; id. Most. 1, 3, 4: Quid istuc ad me attinet? id. Poen. 3, 3, 24: Quid id ad me attinet? id. Trin. 4, 2, 136, and id. ib. 4, 3, 58: quod quidem ad nos duas attinuit, id. Poen. 5, 4, 9 et saep.: comperiebam nihil ad Pamphilum quicquam attinere, Ter. And. 91; 187: Scin tu ... ad te attinere hanc Omnem rem? id. Eun. 744; id. Ad. 134; 186; 296; id. Phorm. 481: nunc nil ad nos de nobis attinet, Lucr. 3, 852; 4, 30: vobis alio loco, ut se tota res habeat, quod ad eam civitatem attinet, demonstrabitur, in respect to that city , Cic. Verr. 2, 2, 5: quod ad me attinet, id. ad Q. Fr. 2, 1; so id. Att. 5, 17; id. Fam. 1, 2 al.: quod ad provincias attineret, Liv. 42, 10; 23, 26 al.: tamquam ad rem attineat quicquam, Hor. S. 2, 2, 27 al.: sed quid istae picturae ad me attinent? Plaut. Men. 1, 2, 36: Do. Hae quid ad me? Tox. Immo ad te attinent: et tuā refert, id. Pers. 4, 3, 27: tantumne ab re tuast oti tibi, Aliena ut cures eaque nil quae ad te attinent? Ter. Heaut. 76: cetera quae ad colendam vitem attinebunt, Cic. Fin. 4, 14, 38.—And with nunc = ad hoc tempus (eccl. Lat.): Quod nunc attinet, vade, and for this time (Gr. τὸ νῦν ἔχον), Vulg. Act. 24, 25.—

2 Attinet (attinent) aliquem: neque quemquam attinebat id recusare, Cic. Quinct. 19: de magnitudine vocis nihil nos attinet commonere, Auct. ad Her. 3, 11, 20: in his, quae custodiam religionis attinent, Val. Max. 1, 1, n. 14.—

3 Hoc attinet (haec attinent), and more freq. attinet with an inf. as subject ( act. and pass. ), it concerns , it matters , is of moment , is of consequence , is of importance : ea conquisiverunt, quae nihil attinebant, Auct. Her. 1, 1, 1: nec patitur Scythas ... Parthum dicere, nec quae nihil attinent, Hor. C. 1, 19, 12: de quo quid sentiam, nihil attinet dicere, Cic. Fam. 4, 7, 3: nihil enim attinet quemquam nominari, id. Leg. 2, 17, 42: quia nec eosdem nominari adtinebat, Liv. 23, 3, 13: nec adtinuisse demi securim, cum sine provocatione creati essent, interpretabantur, id. 3, 36; 2, 41; 6, 23; 6, 38; 34, 3; 36, 11; 37, 15: Quid attinet tot ora navium gravi Rostrata duci etc., Hor. Epod. 4, 17 al.—And in pregn. signif., it is serviceable , useful , or avails for , etc.: quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Cic. Fin. 4, 22, 60: eā re non venit, quia nihil attinuit, id. Att. 12, 18: nec victoribus mitti adtinere puto, Liv. 23, 13: sin (frumenta) protinus usui destinantur, nihil attinet repoliri, Col. 2, 21, 6.

Related Words