attingo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

at-tingo (not adt-), tĭgi, tactum, 3, v. a. [tango] (ante-class. form attĭgo, ĕre, v. infra; attinge = attingam, acc. to Paul. ex Fest. p. 26 Müll.; v. Müll. ad h. l.; concerning attigo, āre, v. fin.), to touch, come in contact with; constr. with the acc.; poet. with ad.

I Lit.

A In gen.: mento summam aquam, vet. poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10: vestem, Att. ap. Non. p. 75, 32: Egone Argivum imperium attingam, id. Trag. Rel. p. 166 Rib.: suaviter (omnia) attingunt, Lucr. 4, 623: nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi, Cic. Leg. 2, 3, 6: prius quam aries murum attigisset, Caes. B. G. 2, 32: pedibus terram, Nep. Eum. 5, 5: quisquis (vas) attigerit, Vulg. Lev. 15, 23: nos nihil tuorum attigimus, id. Gen. 26, 29: (medicus) pulsum venarum attigit, Tac. A. 6, 50: se esse possessorem soli, quod primum Divus Augustus nascens attigisset, Suet. Aug. 5 (cf. Ov. Tr. 4, 3, 46: Tactaque nascenti corpus haberet humus, acc. to the practice of laying new-born children upon the ground; v. tollo).—Poet.: (Callisto) miles erat Phoebes, nec Maenalon attigit ( nor did there touch , set foot on ) ulla Gratior hac Triviae, Ov. M. 2, 415: usque ad caelum attingebat stans in terrā, Vulg. Sap. 18, 16.—

B With partic. access. ideas.

1 To touch by striking, to strike; rarely in a hostile manner, to attack , assault : ne me attingas, Plaut. As. 2, 2, 106; ne attigas me, id. Truc. 2, 2, 21: ne attigas puerum istac caussā, id. Bacch. 3, 3, 41 (quoted by Non. p. 75, 33): Si tu illam attigeris secus quam dignumst liberam, Ter. Phorm. 438.—Of lightning: ICTV. FVLMINIS. ARBORES. ATTACTAE. ARDVERINT., Fragm. Fratr. Arval. Inscr. Orell. 961; cf. Fest. s. v. scribonianum, p. 333 Müll., and s. v. obstitum, p. 193: si Vestinus attingeretur, i. e. ei bellum indiceretur, Liv. 8, 29; so Suet. Ner. 38.—

2 In mal. part., aliquam, to touch : virginem, Ter. Hec. 136; Cat. 67, 20.—

3 To touch in eating, to taste , crop : nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam, Verg. E. 5, 26.—

4 Of local relations, to come to a place, to approach , reach , arrive at (class.; esp. freq. in the histt.): aedīs ne attigatis, Plaut. Most. 2, 2, 37: ut primum Asiam attigisti, Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 8: cum primis navibus Britanniam attigit, Caes. B. G. 4, 23: Siciliam, Nep. Dion, 5, 3: Syriam ac legiones, Tac. A. 2, 55: saltuosos locos, id. ib. 4, 45: Urbem, id. Or. 7 fin. : In paucis diebus quam Capreus attigit etc., Suet. Tib. 60; id. Calig. 44; id. Vesp. 4 al.—

5 Transf., to touch , lie near , border upon , be contiguous to : Theseus ... Attigit injusti regis Gortynia tecta, Cat. 64, 75: Cappadociae regio, quae Ciliciam attingeret, Cic. Fam. 15, 4, 4; id. Pis. 16 fin. : (stomachus) utrāque ex parte tonsillas attingens, etc., id. N. D. 2, 54, 135: eorum fines Nervii attingebant, Caes. B. G. 2, 15: ITEM. COLLEGIA. QVAE. ATTINGVNT. EIDEM. FORO, Inscr. Orell. 3314: attingere parietem, Vulg. Ezech. 41, 6.—

II Trop.

A In gen., to touch , affect , reach : nec desiderium nos attigit, Lucr. 3, 922 ( adficit , Lachm.): ante quam voluptas aut dolor attigerit, Cic. Fin. 3, 5, 16: nimirum me alia quoque causa delectat, quae te non attingit, id. Leg. 2, 1, 3: quo studio providit, ne qua me illius temporis invidia attingeret, id. Fam. 3, 10, 10: si qua de Pompeio nostro tuendo ... cura te attingit, id. Att. 9, 11, A: erant perpauci, quos ea infamia attingeret, Liv. 27, 11, 6: cupidus attingere gaudia, to feel, Prop. 1, 19, 9: vox, sonus, attigit aures, Val. Fl. 2, 452; Claud. B. Get: 412; Manil. 1, 326.—

B Esp.

1 To touch upon in speaking, etc., to mention slightly : paucis rem, Plaut. Truc. 4, 4, 11: summatim attingere, Lucr. 3, 261: ut meos quoque attingam, Cat. 39, 13: quod perquam breviter perstrinxi atque attigi, Cic. de Or. 2, 49, 201; id. Fam. 2, 4 fin. : si tantummodo summas attigero, Nep. Pelop. 1, 1: invitus ea, tamquam vulnera, attingo, sed nisi tacta tractataque sanari non possunt, Liv. 28, 27: ut seditionem attigit, Tac. A. 1, 35: familiae (Galbae) breviter attingam, Suet. Galb. 3 al. —

2 To touch , i. e. to undertake , enter upon some course of action (esp. mental), to apply one's self to , be occupied with , engage in , to take in hand , manage : quae isti rhetores ne primoribus quidem labris attigissent, Cic. de Or. 1, 19, 87; cf. id. Cael. 12; id. Arch. 8: egomet, qui sero ac leviter Graecas litteras attigissem, id. de Or. 1, 18, 82: orationes, id. Or. 13, 41: poëticen, Nep. Att. 18, 5; so Suet. Aug. 85: liberales disciplinas omnes, id. Ner. 52: studia, id. Gram. 9: ut primum forum attigi, i. e. accessi, adii, applied myself to public affairs , Cic. Fam. 5, 8, 3: arma, Liv. 3, 19: militiam resque bellicas, Suet. Calig. 43: curam rei publicae, id. Tib. 13: ad Venerem seram, Ov. A. A. 2, 701.—

3 (Acc. to I. B. 4.) To arrive somewhere : quod ab illo attigisset nuntius, Plaut. Bacch. 2, 2, 19 (cf. id. ib. 3, 5, 3: si a me tetigit nuntius).—

4 (Acc. to I. B. 5.) To come near to in quality , to be similar; or to belong to , appertain to , to concern , relate to : quae nihil attingunt ad rem nec sunt usui, Plaut. Merc. 1, 1, 32: haec quemque attigit, id. ib. 1, 1, 20: attingit animi naturam corporis similitudo, Cic. Tusc. 4, 13, 30; id. Fam. 13, 7, 4; id. ad Q. Fr. 1, 1, 1: quae non magis legis nomen attingunt, quam si latrones aliqua sanxerint, id. Leg. 2, 5: Segestana, Centuripina civitas, quae cum officiis, fide, vetustate, tum etiam cognatione populi Romani nomen attingunt, id. Verr. 2, 5, 32: (labor) non attingit deum, id. N. D. 1, 9, 22: primus ille (locus), qui in veri cognitione consistit, maxime naturam attingit humanam, id. Off. 1, 6, 18; id. Tusc. 5, 33, 93; id. Fin. 5, 9.—*

5 Si quid eam humanitus attigisset (for the usu. euphemism, accidisset), if any misfortune had happened to her , Ap. Mag. p. 337.☞ Ne me attiga atque aufer manum, Turp. ap. Non. p. 75, 30 dub. (Rib. here reads attigas , Com. Rel. p. 98): custodite istunc, ne attigat, Pac., Trag. Rel. p. 105 Rib.

Related Words