sinus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

sĭnus, ūs, m.

I In gen., a bent surface (raised or depressed), a curve , fold , a hollow , etc. (so mostly poet. and in postAug. prose): draco ... conficiens sinus e corpore flexos, folds , coils , Cic. poët. N. D. 2, 42, 106; so Ov. M. 15, 689; 15, 721: sinu ex togā facto, Liv. 21, 18 fin. —Of the bag of a fishing-net: quando abiit rete pessum, tum adducit sinum (piscator), Plaut. Truc. 1, 1, 15; so Juv. 4, 41; and of a hunter's net, Mart. 13, 100; Grat. Cyn. 29; also of a spider's web, Plin. 11, 24, 28, § 82.—Of the bend or belly of a sail swollen by the wind: velorum plenos subtrahis ipse sinus, Prop. 3, 9 (4, 8), 30; and so with or without velum, Tib. 1, 3, 38; Verg. A. 3, 455; 5, 831; Ov. A. A. 3, 500; Luc. 6, 472; Sil. 7, 242; Quint. 10, 7, 23; 12, 10, 37 al.—Of hair, a curl , ringlet : ut fieret torto flexilis orbe sinus, Ov. Am. 1, 14, 26; id. A. A. 3, 148.— Of the curve of a reaping-hook: falcis ea pars, quae flectitur, sinus nominatur, Col. 4, 25, 1 sq.—Of bones, a sinus : umeri, Cels. 8, 1 med. ; cf. ulceris, id. 7, 2 med. : suppurationis ferro recisae, Col. 6, 11, 1; Veg. 4, 9, 3.—

II In partic.

A The hanging fold of the upper part of the toga , about the breast, the bosom of a garment; also the bosom of a person; sometimes also the lap (= gremium, the predom. class. signif.; esp. freq. in a trop. sense).

1 Lit.: est aliquid in amictu: quod ipsum aliquatenus temporum condicione mutatum est. Nam veteribus nulli sinus, perquam breves post illos fuerunt, Quint. 11, 3, 137; cf. decentissimus, id. 11, 3, 140 sq.: (Caesar moriens) sinistrā manu sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet, Suet. Caes. 82 (for which, of the same: togam manu demisit, Val. Max. 4, 5, 6); Tib. 1, 6, 18: praetextae sinus, Suet. Vesp. 5: ne admissum quidem quemquam senatorum nisi solum et praetentato sinu, id. Aug. 35: ut conchas legerent galeasque et sinus replerent, id. Calig. 46: cedo mihi ex ipsius sinu litteras Syracusanorum, Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147: aurum in sinu ejus invenerunt, Quint. 7, 1, 30: paternos In sinu ferens deos, Hor. C. 2, 18, 27: nuda genu, nodoque sinus collecta fluentis, Verg. A. 1, 320: et fluit effuso cui toga laxa sinu, Tib. 1, 6, 14; cf.: micat igneus ostro, Undantemque sinum nodis irrugat Iberis, Stat. Th. 4, 265: ad haec, quae a fortunā sparguntur, sinum expandit, eagerly embraces , grasps , Sen. Ep. 74, 6: aliquid velut magnum bonum intra sinum continere, id. Vit. Beat. 23, 3; cf.: sinum subducere alicui rei, to reject , id. Thyest. 430.—Prov.: sinu laxo (i. e. soluto) ferre aliquid, i. e. to be careless about a thing , Hor. S. 2, 3, 172. —

b Transf.

α The purse , money , which was carried in the bosom of the toga (cf. supra, the passage, Quint. 7, 1, 30, and v. crumena; poet. and in post-Aug. prose): semper amatorum ponderat illa sinus, Prop. 2, 16 (3, 8), 12: quo pretium condat, non habet ille sinum, Ov. Am. 1, 10, 18: aere sinus plenos urbe reportare, Col. poët. 10, 310: plurium sinum ac domum inplere, Sen. Ben. 6, 43, 1: qui etiam condemnationes in sinum vertisse dicuntur ... praedam omnem in sinum contulit, into his purse , Lampr. Commod. 14 fin. : avaritiae, Juv. 1, 88.—Hence, M. Scaurus Marianis sodaliciis rapinarum provincialium sinus, the pocketer , i. e. the receiver , Plin. 36, 15, 24, § 116; cf. Tac. H. 2, 92 fin. ; 4, 14.—

β Poet., a garment , in gen.: Tyrio prodeat apta sinu, Tib. 1, 9, 72; 1, 6, 18: auratus, Ov. F. 2, 310: purpureus, id. ib. 5, 28: regalis, id. H. 13, 36; 5, 71; Stat. S. 2, 1, 133.—

γ The bosom of a person: manum in sinum alicui Inserere, Ter. Heaut. 563: gelu rigentem colubram sinu fovit, Phaedr. 4, 17, 3: opposuit sinum Antonius stricto ferro, Tac. H. 3, 10: scortum in sinu consulis recubans, Liv. 39, 43: tangitur, et tacto concipit illa sinu, i. e. utero, Ov. F. 5, 256: usque metu micuere sinus, dum, etc., id. H. 1, 45: horum in sinum omnia congerebant, Plin. Pan. 45.—

2 Trop.

a The bosom , as in most other languages, for love , protection , asylum , etc. (usu. in the phrases in sinu esse, habere, etc.; syn. gremium): hic non amandus? hiccine non gestandus in sinu est? Ter. Ad. 709: iste vero sit in sinu semper et complexu meo, Cic. Fam. 14, 4, 3; cf.: postremum genus proprium est Catilinae, de ejus delectu, immo vero de complexu ejus ac sinu, id. Cat. 2, 10, 22: suo sinu complexuque aliquem recipere, id. Phil. 13, 4, 9; so (with complexus) id. ib. 2, 25, 61: (Pompeius), mihi crede, in sinu est, is very dear to me , id. Q. Fr. 2, 13, 1: Bibulum noli dimittere e sinu tuo, from your intimacy , id. ad Brut. 1, 7, 2: praesertim si in amici sinu defieas, on the bosom , Plin. Ep. 8, 16, 5: in hujus sinu indulgentiāque educatus, Tac. Agr. 4; so id. Or. 28; cf.: etsi commotus ingenio, simulationum tamen falsa in sinu avi perdidicerat, i. e. under the care or tuition , id. A. 6, 45 fin. : confugit in sinum tuum concussa respublica, i. e. into your arms , Plin. Pan. 6, 3; id. Ep. 8, 12, 1: optatum negotium sibi in sinum delatum esse dicebat, committed to his guardianship , care , Cic. Verr. 2, 1, 50, § 131; cf. Plin. Pan. 45, 2: respublica in Vespasiani sinum cessisset, Tac. H. 3, 69; 3, 19; Dig. 22, 3, 27: sinum praebere tam alte cadenti, protection , Sen. Ira, 3, 23, 6.—

b The interior , the inmost part of a thing: alii intra moenia atque in sinu urbis sunt hostes, in the midst , in the heart of the city , Sall. C. 52, 35: in urbe ac sinu cavendum hostem, Tac. H. 3, 38; Sil. 4, 34; 6, 652; Claud. Eutr. 2, 575: ut (hostis) fronte simul et sinu exciperetur, in the centre , Tac. A. 13, 40: in intimo sinu pacis, i. e. in the midst of a profound peace , Plin. Pan. 56, 4.—

c In sinu alicujus, in the power or possession of (postAug. and rare): opes Cremonensium in sinu praefectorum fore, Tac. H. 3, 19: omnem fortunam in sinu meo habui, Dig. 22, 3, 27.—

d A hiding-place , place of concealment : ut in sinu gaudeant, gloriose loqui desinunt, qs. in their bosoms (or, as we say, in their sleeve ), i. e. in secret , Cic. Tusc. 3, 21, 51; so of secret joy, Tib. 3, 19, 8: in tacito cohibe gaudia clausa sinu, Prop. 2, 25 (3, 20), 30; Sen. Ep. 105, 3; cf. also: plaudere in sinum, Tert. Pudic. 6: suum potius cubiculum ac sinum offerre contegendis quae, etc., the secrecy or concealment of her bed-chamber , Tac. A. 13, 13: abditis pecuniis per occultos aut ambitiosos sinus, i. e. in hidingplaces offered by obscurity or by high rank , id. H. 2, 92.—

e Sinus Abrahae, the place of the spirits of the just (eccl. Lat.): sinum Abrahae, regionem non caelestem, sublimiorem tamen Inferis, Tert. adv. Marc. 4, 34. —

B A bay , bight , gulf : ut primum ex alto sinus ab litore ad urbem inflectitur, Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30; cf.: portus infusi in sinus oppidi, id. Rep. 3, 31, 43; 1, 3, 5; id. Imp. Pomp. 11, 31; id. Verr. 2, 5, 56, § 145; id. Att. 16, 6, 1; * Caes. B. C. 2, 32; Sall. J. 78, 2; Liv. 8, 24; Plin. 2, 43, 44, § 114 (Jahn, nivibus); Suet. Aug. 98; id. Tib. 16; Verg. A. 1, 243; 6, 132; Hor. C. 1, 33, 16; id. Epod. 10, 19.—

2 Transf.

α The land lying on a gulf , a point of land that helps to form it (perh. not ante-Aug.): segetibus in sinu Aenianum vastatis, Liv. 28, 5 Drak.: jam in sinum Maliacum venerat (with an army), id. 37, 6; Tac. A. 14, 9; id. H. 3, 66; id. Agr. 23; Plin. 6, 8, 8, § 23; Just. 2, 4, 26; 24, 4, 3.—

β A curve or fold in land , a basin , hollow , valley : Arpini terra campestri agro in ingentem sinum consedit, Liv. 30, 2, 12: subito dehiscit terra, et immenso sinu laxata patuit, Sen. Oedip. 582; id. Herc. Fur. 679; Plin. 2, 44, 44, § 115: jugum montis velut sinu quodam flexuque curvatum, Curt. 3, 4, 6: montium, id. 3, 9, 12.

Related Words